Παρασκευή 6 Ιουνίου 2014

Κώστας Καρυωτάκης - Ἐμβατήριο πένθιμο καὶ κατακόρυφο

Στὸ ταβάνι βλέπω τοὺς γύψους.
Μαίανδροι στὸ χορό τους μὲ τραβᾶνε.
Ἡ εὐτυχία μου, σκέπτομαι, θά ῾ναι
ζήτημα ὕψους.

Σύμβολα ζωῆς ὑπερτέρας,
ρόδα ἀναλλοίωτα, μετουσιωμένα,
λευκὲς ἀκάνθες ὁλόγυρα σ᾿ ἕνα
Ἀμάλθειο κέρας.

(Ταπεινὴ τέχνη χωρὶς ὕφος,
πόσο ἀργὰ δέχομαι τὸ δίδαγμά σου!)
Ὄνειρο ἀνάγλυφο, θά ῾ρθω κοντά σου
κατακορύφως.

Οἱ ὀρίχοντες θὰ μ᾿ ἔχουν πνίξει.
Σ᾿ ὅλα τὰ κλίματα, σ᾿ ὅλα τὰ πλάτη,
ἀγῶνες γιὰ τὸ ψωμὶ καὶ τὸ ἁλάτι,
ἔρωτες, πλήξη.

Ἅ! πρέπει τώρα νὰ φορέσω
τ᾿ ὡραῖο ἐκεῖνο γύψινο στεφάνι.
Ἔτσι, μὲ πλαίσιο γύρω τὸ ταβάνι,
πολὺ θ᾿ ἀρέσω.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου